Oneshoot UruhaxRuki 2

Tytuł: „Obracasz lufę w ustach z takim uczuciem”

Paring: Ruki x Uruha

Typ: oneshoot

Gatunek: obyczajowe, yaoi

Beta: -

„Ten człowiek wepchnięty w mrok,

Jak czarna łza na moim policzku, pokrytym białym pudrem

Za tą maską, misternie malowaną białą maską, jest człowiek, którego nie poznał świat

Dla niego nawet gwiazdy nie chciały lśnić…

I to wszystko, do czego dążyłeś przez wiele lat, rozsypało się, jak domek z kart, pozostawiając kwitnącą czerwoną plamę w miejscu, gdzie niegdyś mieściło się serce

Zatracając się w tych czerwonych kwiatach, rozpamiętujesz

To słońce, dzieci, uśmiech i wszystko, co razem z nimi odeszło,

Co jedynie zostało w twoich czarno-białych myślach

Wmawiałeś sobie, że na drugim końcu świata będzie lepiej, że tu cię nie znajdą… że to minie, że to przejściowe…

I dalej śnisz o tym tak odległym lądzie, ale tam nie znajdziesz spokoju; rozgrzeszenia za stare zbrodnie

To tak bardzo boli - nie bardziej niż szkarłatne cięcia na twoich przedramionach…

Obracasz w ustach lufę z takim uczuciem; pocałunek śmierci

I nagle wszystko mija, ale nie jest lepiej…

Ten głos znów się odzywa, choć ze wszelkich sił starałeś się zepchnąć go do podświadomości

Krzyki w mojej głowie - staram się trzymać je w sekrecie, jednak tęczowe pigułki z szarych opakowań już nie pomagają

Pomimo kolejnych nakłuć na twoich rękach, nie jest lepiej…

Chwilowa ucieczka od rzeczywistości nie jest rozwiązaniem, o czym świadczą twoje zaczerwienione oczy i powiększone źrenice

Myślisz, że to wypełni tę pustkę, zwaną samotnością?

To wszystko jest takie żałosne, bo sam do tego dążyłeś

Chciałeś być samotny, a teraz nie ma, kto złożyć kwiatów na twoim grobie

To takie zabawne - dążysz do autodestrukcji człowieku”*

Skończyłem czytać tekst nowej piosenki Rukiego, wchodząc do jego pokoju. Opuściłem kartkę z tekstem sprzed nosa i co zobaczyłem…?! Takanoriego, który siedział na kanapie z… pistoletem w ustach! „Obracasz lufę w ustach z takim uczuciem; pocałunek śmierci” – przypomniałem sobie jeden z wersów piosenki i aż mnie zamurowało. Matsumoto orientując się, że nie jest już sam, spojrzał na mnie.

- Spokojnie, to lizak - powiedział wyjmując „broń” z ust. Nadal stałem i patrzyłem na niego niepewnie. - No zobacz!

Poszedłem ostrożnie do wokalisty i spojrzałem na pistolet. W istocie na końcu lufy znajdował się… biało-czerwony lizak. Odetchnąłem głęboko i uspokoiłem się.

- O dobra Kannon, ale się wystraszyłem - zwaliłem się na kanapę, zajmując miejsce obok niego.

- Wiesz, jakoś jeszcze mi nie spieszno do samobójstwa - odpowiedział i znów zaczął ciumkać (jak to mówi moja polonistka xD od aut.) swojego lizaka.

- A co to jest? - zapytałem, pukając w plastikową obudowę pistoletu.

- Chyba zabawka - wzruszył ramionami. - Kupiłem to tylko dlatego, że był to największy lizak, jaki mogłem dostać w sklepie na parterze hotelu - wyznał. - A tak w ogóle to, po co przyszedłeś? – zainteresował się.

- Właśnie… Chciałem porozmawiać o nowej piosence… Dokładniej o tekście-  usiadłem „po turecku”.

- A co ci się w nim nie podoba?

- No wieeesz… - przeciągnąłem. - Nie każdy lubi słuchać o depresji, używkach, antydepresantach i samobójstwie…

- A kto tu mówi o samobójstwie? Nigdzie o tym nie wspomniałem! - bronił się.

- A to: „(…) obracasz w ustach lufę z takim uczuciem; pocałunek śmierci, I nagle wszystko mija, ale nie jest lepiej… (…)”? - zapytałem.

- Interpretacja dowolna - wzruszył ramionami.

- Ruki… Nie mógłbyś choć trochę zmienić tego tekstu? - poprosiłem.

- Ale ja się nad tym namęczyłem… Zresztą fani i tak będą się zachwycać jakie to jest głębokie i jakie przekazuje nauki życiowe, nawet jeśli pisałbym o ziemniakach - wywrócił oczyma.

- No to już lepiej pisz o tych ziemniakach - popatrzyłem na niego błagalnie. - Proszę… - jęknąłem.

- No wiesz Uru… - cmoknął niezadowolony.

- Proszę! - spojrzałem na niego niczym zbity szczenię. – Proszę, proszę, proszę! - wyszczerzyłem się pięknie.

- Ale menager to kupił… - upierał się.

Wpatrywałem się w niego uporczywie, robiąc przy tym moją najsłodszą minkę, na jaką było mnie stać, co widocznie wprowadzało młodszego w zakłopotanie. Z tego powodu nawet się zarumienił, ale mimo to nie zmienił zdania. Widząc brak postępu, postanowiłem ponownie spróbować rozmowy.

- Proszę! Proszę! Proszę! Proszę! Proszę! Proszę! - rozmowa jak nic…

- Em… Wiesz… - podrapał się po głowie, szukając jakiejś wymówki.

Przybliżyłem się do blondyna, następnie ładując mu się na kolana. Objąłem go za szyję i zmniejszyłem odległość między naszymi twarzami. Chłopak oblał się jeszcze bardziej intensywną czerwienią na policzkach. Lubiłem się z nim tak droczyć, gdyż zawsze tak reagował, a mnie to bawiło… do czasu. Od niecałych trzech miesięcy, zauważyłem, że robiłem to nie dlatego, iż było to zabawne, a… sprawiało mi przyjemność. Jego bliskość sprawiała mi przyjemność…

- Ciężki jesteś! Złaź! - próbował mnie zwalić, na co ja jeszcze mocniej się go uczepiłem.

- Zrób to dla mnie - powiedziałem niewzruszony, udając, że nie słyszałem tego, co mówił wcześniej o mojej wadze. Za to dostanie mu się później…

Wokalista zafrasował się. Jego miny przypominały wręcz gamę akordów, od molowych po durowe - od niepewności do radości. Po chwili jednak coś się w nim zmieniło. Uśmiechnął się szyderczo i już nie próbował mnie zrzucić ze swoich kolan. Objął mnie w pasie i plecami oparł się o oparcie sofy.

- Dla ciebie wszystko, ale… pod jednym warunkiem… - mruknął kusząco.

- Jakim? - zapytałem równie uwodzącym głosem.

- Pocałuj mnie - pogłębił uśmiech, a ja zbliżyłem się do niego i musnąłem jego wargi.

Niby to nie był pierwszy raz - całowaliśmy się podczas fanservisów i gry w butelkę po pijaku, ale ten pocałunek był wyjątkowy. Nie był na pokaz ani pod wpływem alkoholu. Chciałem się od niego oderwać, ale nie mogłem. Moja głowa pękała w szwach od myśli takich jak: „Co on sobie pomyśli?! Że jestem jakiś niewyżyty?! Albo, że chcę go przelecieć?!”, jednak mimo tego moje ciało nie słuchało się impulsów wysyłanych z mózgu. Tym razem pocałowałem go bardziej pewnie, smakując jego pełnych i słodkich od cukru warg. Zdziwiłem się, kiedy chłopak oddał pocałunek, jednak dalej nie zaprzestałem pieszczoty. Po chwili polizałem jego dolną wargę, a on uchylił usta, z czego ja ochoczo skorzystałem, wsuwając język między jego lekko spierzchnięte wargi. Wplotłem palce w jego włosy i pociągnąłem go tak, że teraz ja leżałem na kanapie, a on siedział na mnie okrakiem. Nie tak miało wyjść, ale musiałem przyznać, iż ta pozycja była o wiele wygodniejsza niż ta, którą zamierzałem osiągnąć. Niespodziewanie poczułem, jak jego kolano napiera na moje krocze. Jęknąłem wprost w jego uchylone usta, na co Ruki uśmiechnął się.

- Mmm… - mruczałem, wsuwając ręce pod jego koszulkę i gładząc jego plecy.

- Już się podnieciłeś? Ech, nawet nie zdążyłem się z tobą zabawić - wydął seksownie wargi.

- Ty też nie jesteś gorszy - uśmiechnąłem się i złapałem go za krocze, na co on zareagował jękiem przyjemności, pomieszanym z westchnieniem zaskoczenia. - Jesteś twardy… - mruknąłem sam do siebie, a moja dłoń powędrowała z jego krocza, na rozporek, który powoli zacząłem rozpinać. - Masz ochotę? - zapytałem.

- Na ciebie? Zawsze - uśmiechnął się zawadiacko i znów złączył nasze usta.

Oddałem pocałunek, jednocześnie zsuwając z niego spodnie. Takanori trochę mi pomógł, dzięki czemu jego dolna część garderoby zaraz wylądowała w kącie pokoju. Następnie wziąłem się za jego koszulkę. Z nią akurat nie miałem żadnych problemów, dlatego po kilku sprawnych, szybkich ruchach dołączyła ona do spodni Rukiego. Mężczyzna zaczął rozpinać guziki mojej koszuli. Po chwili pozbawił mnie jej i zamieniliśmy się miejscami, tak, że teraz to ja byłem na górze. Tak, teraz o wiele bardziej podobała mi się ta sytuacja. Matsumoto szybko zdjął ze mnie spodnie. Gdy byliśmy już w samej bieliźnie, zacząłem się o niego ocierać. Chłopak jęknął donoście i odchylił głowę do tyłu, a ja zacząłem całować go po szyi.

- Musimy być cicho… Za ścianą jest Kai - szepnął Ruki, zakładając mi ręce na kark.

- Pieprzyć Kaia - fuknąłem, następnie przysysając się do jego obojczyka i zostawiając na nim pokaźnych rozmiarów malinkę.

- Wolę pieprzyć ciebie - zaśmiał się i poruszył biodrami tak, że ponownie otarliśmy się o siebie.

- Miło mi to słyszeć - mruknąłem, zataczając językiem kółka wokół jego sutka.

Zacząłem drażnić jego prawy sutek, a drugim zajmowałem się dłonią. Gdy ta zabawa już mi się znudziła, zsunąłem się niżej. Wsunąłem język do pępka chłopaka, na co on odpowiedział mi cichym westchnieniem. Po chwili znajdowałem się już tuż przy linii jego bokserek, kiedy Takanori znów zamienił nas rolami. Mój chwilowy seme całował mnie po torsie, wzdłuż mostka, następnie po brzuchu i podbrzuszu. Ściągnął ze mnie bieliznę i uśmiechnął się nieznacznie, widząc moją męskość. Zaczął drażnić językiem żołądź mojego penisa, następnie ucałował go i przesunął palcami po całej jego długości. Westchnąłem.

- Nie ba… baw się! - odruchowo wypchnąłem biodra do góry, ocierając się erekcją o policzek Matsumoto.

- Ale dlaczego? - zachichotał i zaczął stymulować moje jądra dłonią. Widocznie chciał mi zrobić na złość.

- Bo przez najbliższy tydzień nie usiądziesz! - zagroziłem mu, uśmiechając się, na co on prychnął i wziął moje przyrodzenie do ust ssąc, liżąc i przygryzając je. Jęknąłem głośno.

Ponownie wplotłem palce w jego włosy, tym samym kontrolując ruchy jego głowy. Nadałem swoje ulubione tempo. Wiłem się pod blondynem, będąc już bliskim szczytu. Chłopak wyczuł to i całkowicie zaprzestał pieszczoty. Wyprostował się i zrównał ze mną twarzą. Obrzuciłem go złowieszczym spojrzeniem.

- Zły z ciebie… człowiek - wydyszałem.

- Wiem, skarbie - uśmiechnął się promiennie i pocałował mnie.

Ściągnąłem z niego bokserki i odrzuciłem je, po czym znów to ja znajdowałem się na górze.

- Teraz pożałujesz - wyszczerzyłem się szeroko i rozejrzałem się po pokoju.

Dostrzegłem, że na stoliku, mieszczącym się koło kanapy, na której leżeliśmy, stał krem do rąk. Uznałem, że to wystarczy. Może nie był to jakiś drogi lubrykant, ale zawsze coś… Wycisnąłem na dłoń trochę kremu i dokładnie nawilżyłem trzy palce. Ruki rozstawił przede mną nogi, widocznie pogodził się z myślą, że to on będzie na dole. Wsunąłem w niego jeden palec, na co ten zachłysnął się powietrzem i wbił paznokcie moje plecy. Skrzywiłem się, jednak nic nie powiedziałem i dodałem drugi palec. Chłopak jęknął głośno, a w jego oczach wezbrały łzy. Zacząłem go rozciągać i poruszać palcami. Po chwili dodałem trzeci palec, za co zostałem nagrodzony tym samym efektem, co przy drugim palcu. W końcu, gdy uznałem, że był już wystarczająco przygotowany, nawilżyłem swojego penisa i wyjąłem z niego palce, zastępując je swoim członkiem. Takanori krzyknął, a po jego policzkach popłynęły łzy. Mocniej wbił w paznokcie w skórę na moich plecach. Zacząłem scałowywać jego łzy, nie szepcząc mu przy tym żadnych uspakajających słówek - wiedziałem, że to nie był jego pierwszy raz, przez co doskonale zdawał sobie sprawę, że to zaraz minie. Ta gadanina była całkowicie zbędna.

- Już… Dalej! - pośpieszał mnie, poruszając biodrami.

Zacząłem się w nim poruszać. Po jego twarzy popłynęły kolejne słone potoki, które ja zlizywałem. Starałem się być delikatny, jednak było to trudne. Ciężko było mi zapanować nad całą gospodarką hormonalną, która w tym momencie właśnie szalała, podczas gdy podniecenie uderzało mi do głowy. Moje ruchy stawały się coraz szybsze i przybierały na sile. Matsumoto jęczał coraz głośniej, co jeszcze bardziej mnie nakręcało. W jego głosie pomału wyczuwałem coraz więcej przyjemności, a co się z tym wiązało, także coraz mniej bólu. Chłopak miał przymknięte powieki i uśmiechał się, wychodząc naprzeciw moim ruchom. Na ślepo odnalazłem i sięgnąłem jego ust, tym samym zaczynając onanizować go dłonią. Blondyn nie wiedział już na czym miał się skupić - na pocałunkach, na samym stosunku czy mojej dłoni, mieszczącej się między jego nogami. Doprawdy, cudny widok… Robiło się coraz bardziej gorąco, co sprawiało, że nie potrafiłem już trzeźwo myśleć. Oddałem się przyjemności. W pewnym momencie sięgnąłem jego prostaty.

- Ach! TAK! - krzyknął rozanielony. - Mocniej! Mocniej! Kouyou, szybciej!

Spełniałem jego wszystkie prośby. Trafiłem jeszcze kilka razy w jego czuły punkt. Nie wiedziałem, ile dokładnie razy jeszcze mi się to udało. W takiej sytuacji nie myślałem o matematyce.

Chłopak doszedł, wyginając się rozkosznie w łuk. Ja osiągnąłem szczyt chwilę po nim. Wyszedłem z niego i opadłem na miejsce obok niego, po czym obaj regulowaliśmy oddechy.

- Kocham cię - szepnął nieśmiało Ruki.

- Ja ciebie też - uśmiechnąłem się i pocałowałem go w spocone czoło, na którym perliły się kropelki potu. - To popracujesz nad tą piosenką?

Takanori popatrzył na mnie jak na idiotę, a następnie roześmiał się serdecznie.

- Tak - kiwnął głową i chwycił swój pistolet-lizak ze stolika.

- Daj, też chcę pocałować śmierć - zaśmiałem się i wyjąłem mu lizaka z ust, następnie liżąc go zachłannie.

- EJ! - wystawił rękę po swoją własność.

- Jeszcze się nie nalizałeś? - zaśmiałem się, za co dostałem w łeb.

- Lubię obracać lufę w ustach - również się zaśmiał.

- A ja lubię uczucie, z jakim to robisz - uśmiechnąłem się i musnąłem jego wargi.

Patrzyłem, jak Ruki obraca w ustach lizaka, a w jego oczach tańczą iskierki szczęścia i miłości. Pocałowałem go w policzek.

„Obracasz w ustach lufę z takim uczuciem; pocałunek śmierci” - więc tak wygląda śmierć?

Mam nadzieję…

*Błagam o łagodny wymiar kary! Przepraszam! Nigdy w życiu Ruki nie napisał czegoś równie tragicznego, to mój wiersz, który został wymyślony na potrzeby opowiadania - jeszcze raz przepraszam, że odważyłam się coś podobnego tutaj zamieścić, a tym bardziej oskarżyć Rukiego o napisanie takiego ścierwa!