Oneshoot ReitaxRuki 1

Chyba każdy uwielbia ten błogi stan pomiędzy snem a jawą przed przebudzeniem. Słodkie lenistwo oplotło mnie swoimi ramionami, nakazując zostać mi w łóżku. Odetchnąłem głębiej i uśmiechnąłem się, dalej nie otwierając oczu. Niespodziewanie poczułem, że coś drażni moją skórę na szyi. Eksperymentalnie otworzyłem jedno oko, przez co od razu zostałem oślepiony przez promienie słoneczne, wdzierające się do pokoju przez niezasłonięte okno. Z jednej strony chciałem pozostać w tej rozkosznej nieświadomości, co też drażni moją szyję i spać dalej, jednak z drugiej obudziła się moja niepohamowana rządza zaspokojenia niewiedzy, co też się do mnie tuli. Dopiero po chwili uświadomiłem sobie, że wcale nie oplotły mnie ramiona lenistwa, lecz… czyjeś ręce. Otworzyłem oczy, mrużąc je przed światłem i spojrzałem na miejsce na łóżku obok mnie, które zajęte było przez… Rukiego? To jego oddech drażnił mnie.          

„Co on robi w mojej sypialni?” – zdziwiłem się. Lekko unosząc głowę, rozejrzałem się po pokoju, w którym się znajdowałem i z niepokojem stwierdziłem, że nie znajdywałem się u siebie w domu. Była to sypialnia wokalisty. „Co ja tutaj robię? I dlaczego Taka się do mnie tuli? Od kiedy ja mu pozwalam na sobie spać? Albo inaczej - od kiedy to ja u niego nocuję?!” – zmarszczyłem brwi w niezrozumieniu.

Ruki otworzył oczy i spojrzał na mnie zaspanym wzrokiem. Orientując się, kim jestem, uśmiechnął się i mocniej do mnie przylgnął. Schował nos w zagłębieniu mojej szyi i zaciągnął się moim zapachem. Zdziwiło mnie jego zachowanie, jednak nie odepchnąłem go. To było.. przyjemne?...

W każdym razie coś na kształt przyjemności, bo przecież nie mogłem przyznać się sam przed sobą, że podobało mi się, kiedy blondyn przytulał się do mnie. No a już z pewnością nie mogłem powiedzieć głośno, że lubiłem, kiedy młodszy ze mną spał!

Drgnąłem i uniosłem się lekko na łokciach.

- Ciii…. Jeszcze chwilkę - wyszeptał mi do ucha wokalista, nie pozwalając mi się podnieść.

Otępiały posłusznie położyłem się i czekałem na dalszy rozwój sytuacji. Byłem kompletnie zamroczony, nie wiedziałem, co się działo. W tym momencie zadzwonił mój telefon.

- Nie odbieraj… proszę - powiedział Ruki, chwytając mnie za rękę.

Nie zważając na niego, chwyciłem swój telefon z szafki nocnej i odebrałem go.

- Cześć, Reita - usłyszałem głos Uruhy. - Chciałem się tylko zapytać czy wylądowałeś pod ławką w parku, czy dotarłeś do domu? - usłyszałem śmiech Aoia w tle.

- Nie… Znaczy jestem u Rukiego, a co?

- Aaa… Ruki się tobą zajął? - kolejna salwa śmiechu Yuu. - To ja wam nie przeszkadzam. Kiziajcie się tam dalej - zaśmiał się i rozłączył.

- Kto to był? - zapytał blondyn, układając głowę na moim torsie.

- Uruha.

- Mhm… - mruknął i objął mnie w pasie.

Odłożyłem telefon z powrotem na szafkę, przy czym zaczepiłem o coś ręką. Podniosłem owe coś z szafki i zobaczyłem… opakowanie po prezerwatywie… otwarte opakowanie…. Zmieszałem się i zmarszczyłem brwi, próbując sobie coś przypomnieć z poprzedniego wieczoru.

Moją uwagę przykuł jeszcze jeden drobny fakt… Czemu, do cholery, leżałem z Rukim nago?! Jeszcze raz rozejrzałem się po pokoju i zauważyłem pustą butelkę koło łóżka, na którym leżeliśmy. No tak, to wszystko wyjaśniało - pewnie graliśmy w rozbieraną butelkę! Ulżyło mi…

- Ruki, chyba powinniśmy już wstać - mruknąłem nieśmiało.

- A musimy? - ziewnął młodszy, łaskocząc mnie włosami.

- Wypadałoby - zauważyłem, spoglądając na cyfrowy zegarek, stojący na szafce nocnej. Czasomierz wskazywał, że właśnie była godzina jedenasta pięćdziesiąt trzy.

- Ech… No dobrze… - przytaknął wokalista bez werwy.

Takanori podniósł się i przeciągnął się leniwie, ukazując mi swój tors i brzuch. O dobra Kannon… Jaki on jest chudy… Kiedy się tak przeciągał mogłem mu policzyć żebra. Miał ich trzynaście… Albo ja krzywo patrzyłem…

Ruki podniósł z podłogi swoje bokserki i podszedł do szafy. Wyjął z niej jakiś wielki t-shirt, który sięgał mu aż do połowy uda. Przeczesał włosy szczupłymi, zwinnymi palcami… Wróć! Po prostu szczupłymi palcami i spojrzał na mnie wyczekująco.

- Kazałeś mi wstać, a teraz sam się wylegujesz? - zaśmiał się i podszedł do mnie.

Nachylił się nade mną i musnął moje usta. Dobra… To było dziwne… Może przegrałem jakiś zakład, przez co miałem być teraz jego… jakby to ująć? Jego… jego… do jego dyspozycji? (jak to ładnie powiedziałem xD) Wokalista pozbierał moje ubrania z podłogi i podał mi je.

- Będę czekać w kuchni - powiedział z uśmiechem i wyszedł z pokoju.

Ubrałem się i zacząłem zastanawiać się, jak też mogłem tutaj trafić… Wychodząc z sypialni, znalazłem się na korytarzu. Dalej rozmyślając, nawet nie zauważyłem, kiedy znalazłem się na schodach. Byłem taki nieobecny, że potknąłem się i mało co nie spadłem z hukiem na parter. Ruki widząc to zaśmiał się pod nosem.

- Nic ci nie jest? - zapytał troskliwie.

- Nie - pokręciłem głową i przeszedłem do kuchni. Dobrze, że wcześniej bywałem już u blondyna w domu, dzięki czemu wiedziałem, jak gdzie dojść.

Usiadłem na blacie kuchennym i patrzyłem, jak właściciel domu krzątał się w tą i z powrotem. Obserwując go tak, przypomniała mi się jedna scena z wczorajszego wieczora…

„Leżał pode mną i samym spojrzeniem prosił o więcej, gdyż nie był w stanie nic powiedzieć. Miał już zdarte gardło od wykrzykiwania mojego imienia. Jego policzki płonęły żywą czerwienią, jego ciało było rozgrzane do granic możliwości. Przesunąłem dłonią po wewnętrznej stronie jego uda i pocałowałem go mocno, lecz krótko. Zsunąłem się niżej, na jego szyję. Zassałem kawałek jego skóry, zostawiając na niej czerwony punk sporych rozmiarów…”

            Potrząsnąłem głową, oddalając od siebie te myśli. To pewnie jakiś fragment zboczonej książki, którą ostatnio kupiłem albo jakaś scena z pornosa, których ostatnio stałem się namiętnym fanem.

Blondyn wręczył, a właściwie wcisnął mi w dłonie, duży kubek z kawą. Ucieszyłem się na widok parującego napoju. Tego mi było trzeba. Upijam łyk i lekko się skrzywiłem.

- Słodzisz? - zapytał młodszy, widząc moją minę.

Kiwnąłem głową. Ruki podszedł do ukośnej szafki, mieszczącej się nad zlewem i zaczął szukać cukru. Żeby do niej dosięgnąć musiał stanąć na palcach i wyciągnąć się. W tym momencie zobaczyłem malinkę na jego szyi, która była całkiem pokaźnych rozmiarów.

Zatkało mnie…

Taka znalazł cukiernicę i podał mi ją.

- Przepraszam, zapomniałem, że ty nie pijesz ani nie jesz niczego, co nie zawiera cukru - zaśmiał się i usiadł obok mnie.

Posłodziłem kawę i upiłem kolejny łyk. Jeszcze raz spojrzałem na wokalistę i znów rzuciła mi się w oczy ta malinka. Już wiedziałem, co zaszło tej nocy…

- O cholera…- mruknąłem do siebie.