Kopciuszek gubiacy bluzki cz.7

I | II | III | IV | V | IV |

[Ruki]

Uruha wyszedł, kiedy zacząłem całować się z Reitą. Aoi zrobił ze mnie niewyżytego zboczeńca i chciałem się zaspokoić, a skoro i Rei miał ochotę na seks, którego odmówił mu Uru, to na otarcie łez chyba może wziąć i mnie, nie? Po chwili uświadomiłem sobie, że zacząłem myśleć jak typowy zboczeniec- wejść, przelecieć coś lub kogoś, wyjść. W tym momencie basista odepchnął mnie.

-Przestań…- szepnął i… zarumienił się? Boże, jeszcze nigdy w życiu nie widziałem rumieniącego się Reity dlatego stanąłem jak wryty i przyglądałem mu się. Musiałem zapamiętać ten widok, bo coś podpowiadało mi, że szybko tego ponownie nie zobaczę.

-Aaa…- mruknąłem tępo.- Ja to nie Uruha, sorry- wzruszyłem ramionami i chciałem odejść.

Nagle coś zakuło mnie w serce. Zdałem sobie sprawę, że tak naprawdę nikt mnie nie chce… Aoi, Reita- nikt. A przez te moje humorki i szukania swojej „true love” Gazetto może przestać istnieć. Zrobiło mi się jeszcze smutniej, bo przecież od początku wkładaliśmy w ten zespół całe nasze zaangażowanie i ostatnie pieniądze. Teraz doszedł do nas Uruha i muzyka lepiej brzmi z gitarą prowadzącą, więc wszystko powinno być już dobrze. Powinniśmy znaleźć dobrego menagera, wytwórnię, podpisać kontrakt- powinno być jak w bajce… ale tak nie jest… nie jest tak przeze mnie…

 Po chwili dotarło do mnie coś jeszcze- to ja jestem źródłem wszystkich nieszczęść; smutku Aoia- gdybym nie wpierdolił się do jego życia prywatnego z butami może nie było tak źle. Chłopak z pewnością by cierpiał, ale mniej i bynajmniej może kiedyś jego zabieganie o Kouyou zostałoby wynagrodzone w postaci randki czy pocałunku? A tak przeze mnie Yuu nie ma już szans, bo odpuścił sobie…

 Jestem winny płaczu Uruhy. Gdybym na jego oczach nie zaczął lizać się z Reitą z pewnością poradziłby sobie lepiej ze słowami blondyna. Może by się wściekł, może go uderzył, ale z pewnością byłoby mu łatwiej- przynajmniej nie miałby podstaw do myślenia, że Akira zdradza go ze mną lub jest mną bardziej zainteresowany niż nim, co oczywiście było jedną wielką bzdurą.

Rumieniec i spłoszony wzrok basisty jest również moją sprawką. Nie wiem, co mi strzeliło do głowy, żeby od tak sobie go pocałować. W końcu nie wszyscy są takimi kurwami, jak ja…

Niespodziewanie poczułem stalowy uścisk na swoim nadgarstku. Odwróciłem się i spojrzałem zaskoczony na blondyna. Nie chciał żebym odszedł? Dlaczego?

-To nie tak jak myślisz…

-Nie jest tak, że chciałeś przelecieć Uruhę, a mnie nie chcesz?

-Posłuchaj… To jest skomplikowana sprawa…- mruknął.- Ja go wcale nie chciałem przelecieć. Wiedziałem, że Aoi kocha się w nim- w końcu to było widać jak na dłoni- i chciałem mu jakoś pomóc, ale nie wiedziałem jak. Nieważne co bym zrobił, Uru i tak to się podobało i zauważałem, że z każdym dniem chciał być coraz bliżej mnie. Ja go lubię, ale nie kocham. Chcę być jego przyjacielem, nie kochankiem. W delikatny sposób próbowałem mu to uświadomić, ale on zdawał się to ignorować, więc postanowiłem potraktować go dość brutalnie. Wiem, że teraz się do mnie zrazi i może nawet nie będzie chciał mnie znać, ale wiem też, że z pewnością poszedł teraz do Yuu…

-Skąd ta pewność?- zaciekawiłem się.

-A do kogo innego mógłby pójść?

-Do swojego domu, rzucić się na łóżko i w samotności się wypłakać?

-A jak tobie jest źle i niedobrze to tak robisz czy idziesz do Yuu?

-Ja to inna sprawa…- burknąłem.

-Wcale nie. Wszyscy chodzą do Aoia, kiedy mają jakiś problem. Zresztą Kouyou dobrze wie, że Yuu się w nim zakochał, a co za tym idzie ma stuprocentową gwarancję, że go nie odtrąci, wysłucha i pocieszy. Mam tylko nadzieję, że Shiro wykorzysta to na swoją korzyść i spróbuje coś zrobić. No i może Uruha w końcu zrozumie, że nie patrzył na tego faceta, co trzeba…

Zatkało mnie. Nigdy w życiu nie pomyślałbym, że Reita okaże się taki dobroduszny i będzie w stanie poświęcić przyjaźń z Uru dla szczęścia Aoia… To było takie… słodkie. Chciałbym, żeby ktoś kiedyś okazał się taki dobry względem mnie. Popatrzyłem na blondyna z zachwytem. Szczerze, zawsze myślałem, że to on jest „ten zły i niedobry”, a tu proszę… ludzie jednak lubią zaskakiwać.

-Dobry z ciebie przyjaciel- podsumowałem.

-I nie chodzi o to, że nie chcę cie przelecieć- kontynuował.- Tylko o to, że wiem jak to się skończy. Chcesz powtarzać historię z Yuu? Chyba dobrze pamiętasz, jak to się skończyło, prawda?

-Prawda- przyznałem ponuro.- Ale zaraz, zaraz…- dopiero teraz trafiły do mnie jego wcześniejsze słowa. „I nie chodzi o to, że nie chcę cię przelecieć…”- To w końcu chcesz mnie przerżnąć czy nie, bo się już pogubiłem…- pokręciłem głową.

-Takanori…- westchnął.- Życie to nie tylko seks. Liczy się coś poza nim.

-No… teoretycznie wiem- odpowiedziałem zgodnie z prawdą, bo bynajmniej w praktyce ta wiedza u mnie nie znalazła zastosowania.- Czyli chcesz, ale nie chcesz mnie przelecieć?

-Ruki…- speszył się i znów się zarumienił.- Ja wiem, że ty ostatnio dużo przeszedłeś i… i zapewnie nie będziesz chciał tego słuchać…- spuścił głowę.- ale ty… ty dla mnie znaczysz coś więcej i ja nie chcę żeby to się skończyło na jednej wspólnej nocy… Wiem, że ty do mnie nic nie czujesz, ale…- zamilkł, kiedy zobaczył moje szeroko otwarte oczy ze zdziwienia. Wpatrywałem się w niego tak, jakby był duchem.

-Żartujesz?- zapytałem słabym głosem, czując jak do oczu napływają mi łzy, a gula w gardle uniemożliwiająca mi mowę rośnie.

-N… Nie- pokręcił głową.

-Nie wierzę ci…- po moim policzku spłynęła jedna łza.

-Takanori ja cię naprawdę kocha…

-Zamknij się!- wrzasnąłem i rozpłakałem się na dobre.- Myślisz, że to jest śmieszne?! Że fajnie jest grać sobie na cudzych uczuciach?! Jesteś podły!- uderzyłem go w twarz z taką siłą, że chłopak mało nie przewrócił się.

-Kiedy ja nie żartuję- złapał się za obolałe miejsce.

-No oczywiście!- piekące strumienie spływały po mojej twarzy. Nawet niebo buntowało się razem ze mną, gdyż na dworze rozpętała się burza.- Jak możesz?! Dobrze wiesz, że zakochałem się w Yuu i nic z tego nie wyszło, a ty mi jeszcze takie szopki odstawiasz?! Myślisz, że jestem aż tak tępy żeby w to uwierzyć?!

-Ale ja cię kocham! Naprawdę! Uwierz!- bronił się.

-Nienawidzę cię!- krzyknąłem i osunąłem się na kolana. Zakryłem twarz dłońmi i zacząłem głośno szlochać.

-Mogłem ci tego nie mówić…- szepnął sam do siebie.

-Masz zajebiste poczucie humoru…- chlipnąłem.

-To nie jest żaden pierdolony żart!- przykucnął przy mnie.- Co mam zrobić, żebyś mi uwierzył, że z ciebie nie drwię?- zapytał już ciszej i spokojniej.

-Wyjść stąd… Wyjdź stąd!- siorbnąłem nosem.

-Nie potrafię…- odciągnął moje dłonie od twarzy.- Nie mogę po prostu stąd wyjść, kiedy ty płaczesz. Tak samo nie potrafię patrzeć na ciebie, kiedy jesteś w takim stanie. Ale nie mogę cię opuścić- szepnął i przytulił mnie mocno, a ja nie wiedząc czemu wtuliłem się w niego. Reita gładził mnie uspakajająco po włosach i oparł brodę na moim ramieniu.

-I tak ci nie wierzę…- syknąłem cicho, spoglądając w górę na jego twarz.

Blondyn przez chwilę zastanawiał się nad odpowiedzą, po czym zaniechał odzywania się i przybliżył twarz do mojej. Moje serce przyśpieszyło, a mięśnie spięły się wywołując straszny ból. W każdej chwili byłem gotowy do ucieczki, kiedy pocałował mnie. Delikatnie i bardzo zmysłowo. Mój oddech stał się płytszy. Przez moment nie wiedziałem, co zrobić, ale w końcu oddałem pieszczotę. Sam nie wiem dlaczego- zupełnie jakby ktoś inny sterował moim ciałem. Serce wrzeszczało tak, podpowiadało mi, że dobrze robię, natomiast rozum mówił stanowcze nie, twierdząc, że Akira tylko mnie zrani i zostawi.

Ująłem twarz chłopaka w dłonie i wsunąłem język między jego uchylone usta, przejeżdżając językiem po wnętrzu jego policzków, podniebieniu i zębach. Odpowiedział mi tym samym i objął w pasie, przyciągając do siebie jeszcze mocniej. Czułem ciepło bijące od jego ciała i nagle rozum przestał się liczyć. Całkowicie oddałem się chwili, rozkoszując się nią. Rei miał lekko spierzchnięte usta, ale całował wybornie. Objąłem go nogami w pasie, tym samym wpychając się na jego kolana. Jego ręce powędrowały na moje pośladki, na co zareagowałem cichym westchnieniem.

-Teraz wierzysz?- zapytał z delikatnym uśmiechem, kiedy się od siebie odsunęliśmy by nabrać powietrza.

Kiwnąłem głową w odpowiedzi. Chłopak musnął mój policzek, a ja przysunąłem się do niego i polizałem go za uchem, szepcząc:

-Kochaj się ze mną…- przygryzłem płatek jego ucha.

-Ale… Takanori, na pewno tego chcesz?- zapytał z obawą.

-Mhm…- mruknąłem i zacząłem jeździć dłonią po jego umięśnionym udzie.- Weź mnie, jeżeli mnie kochasz…- uśmiechnąłem się figlarnie. Blondyn chciał mnie wziąć na ręce i chyba zanieść do sypialni, ale nie pozwoliłem mu na to.- Tutaj- wyszczerzyłem się.- Rżnij mnie tutaj…

Położyłem się na podłodze. Byliśmy u niego w mieszkaniu w przedpokoju. Akira usiadł na mnie okrakiem i zaczął się o mnie ocierać. Jęknąłem z zachwytem i sam zacząłem poruszać biodrami.

-Mmm…- mruczałem.- Dobrze mi…

-Jeszcze nawet nie zacząłem- uśmiechnął się i wsunął dłonie pod moją koszulkę.

Jego gorące ręce dotykały mojego brzucha i torsu. Czułem, że już się podniecam. Zachłysnąłem się powietrzem i odrzuciłem głowę do tyłu, kiedy chłopak zerwał ze mnie górną część garderoby, po czym przyssał się do mojej szyi.

-Mhm… Właśnie tak- szeptałem, kierując jego dłonie niżej na moje podbrzusze. Sam zacząłem rozpinać jego koszulę.

Kiedy Reiemu znudziła się moja szyja i zabawa w pozostawianie na niej malinek, wrócił do moich ust. Całował mnie zachłannie. Zdjąłem jego koszulę i spojrzałem na jego tors. Był idealny, tak samo jak całe jego ciało. Chłopak zsunął ze mnie spodnie, a ja przygryzłem jego dolną wargę. Westchnął zadowolony. Chwyciłem jego dłoń i wsunąłem ją pod materiał swoich bokserek i jęknąłem głośno czując jego zwinne palce na swoim członku. Onanizował mnie, podczas gdy ja nadal bawiłem się z jego rozporkiem. Gdy w końcu udało mi się go rozpiąć i pozbawić go spodni, on odwdzięczył mi się zerwaniem ze mnie bielizny. Spojrzał na moją erekcję i uśmiechnął się, przyspieszając ruchy ręki.

-Akira!- krzyknąłem, wypychając biodra w jego stronę.

Blondyn zachichotał i ściągnął swoje bokserki.

-Na pewno nie chcesz iść do sypialni? Tu będzie ci niewygodnie…- mruknął.- Zresztą mam tam kilka zabawek, jeśli chcesz…- uśmiechnął się złowieszczo.

Dotknąłem jego penisa, na co on odpowiedział mi mruknięciem.

-Kiedy indziej, skarbie- musnąłem palcem jego żołądź.- Kiedy indziej… Chcę cię tu i teraz- również uśmiechnąłem się i rozłożyłem przed nim nogi, po czym objąłem go nimi w pasie.- Tylko proszę… daruj sobie gry wstępne… Chcę cię poczuć w sobie… mocno…

-Nie mamy niczego do nawilżenia, kotku…- zauważył.

-Powiedziałem bez gier wstępnych- wyszczerzyłem się, widząc jego zdziwioną minę.- I bez przygotowania- dodałem.- Weźmiesz mnie wreszcie czy mam się sam zaspokoić?- mruknąłem uwodzącym głosem i zacząłem się dotykać, pojękując cicho.

-Będzie boleć- powiedział, odpychając moją dłoń od mojego przyrodzenia i całując jej wnętrze.

-Nie szkodzi- uśmiech nie schodził mi z twarzy.

-Jak sobie życzysz…- szepnął i zaczął napierać ja moje wnętrze.

Jęknąłem głośno, kiedy wszedł we mnie do połowy. Zatrzymał się.

-Jest dobrze- próbowałem go przekonać.- Dalej…- wysapałem, obejmując go rękami za szyję.

Gdy wszedł we mnie do końca krzyknąłem. Bolało jak cholera, ale jednocześnie sprawiało mi to radość. Niewyobrażalną… Większą nawet niż wtedy, kiedy kochałem się z Yuu, choć wtedy myślałem, że już lepiej mi być nie może. A jednak. Świadomość, że uprawiasz seks z kimś kogo kochasz potęguje wszystkie doznania. Reita odczekał aż przyzwyczaję się do uczucia wypełnienia, po czym zaczął się powoli poruszać. Jęczałem i wzdychałem głośno, wbijając paznokcie w jego plecy.

-Aach… Szybciej! Akira, mocniej! Jeszcze! Jeszcze!- pospieszałem go.- AAA! ACH! Tak, tak!- krzyknąłem, kiedy trafił w moją prostatę.

Było strasznie gorąco. Miałem wrażenie, że zaraz nasze ciała zapalą się jasnym płomieniem. Było mi tak dobrze, że już nic mi nie przeszkadzało- ani twarda podłoga, ani mój rozmazany makijaż, ani świadomość, że zaraz ktoś mógł tutaj wejść; w końcu byliśmy w przedpokoju.

Doszedłem pierwszy brudząc jego i swój brzuch. Blondyn doszedł chwile po mnie, rozlewając się w mnie i zalewając falą gorąca. Wyszedł ze mnie i położył się obok, po czym przyciągnął mnie do siebie i mocno przytulił. Ułożyłem głowę na jego torsie i regulowałem oddech. W tym momencie rozległ się dźwięk dzwonka telefonu basisty. Chłopak przeklną pod nosem i wygrzebał komórkę z kieszeni spodni, które leżały przy szafie.

-Moshi, moshi- wysapał.

-Co ty, biegasz?- na całe szczęście Kai mówił tak głośno, że nawet ja mogłem go usłyszeć.

-Mniej więcej- zaśmiał się, spoglądając na mnie i całując w czoło. Uśmiechnąłem się.

-Ok., nie wnikam. Przypominam, że zaraz jest próba. Aoi zadzwonił i powiedział, że już dobrze się czuje. Uruha jest jego lekarstwem, jak to powiedział… A wiesz może, gdzie jest Ruki? Nie mogę się do niego dodzwonić.

-Jest u mnie- odpowiedział mój kochanek.

-Aa… To ja już chyba wiem czemu ty taki zasapany… Nie żebym coś tam do was miał, ale zbierajcie się, co?

***

Przyjechałem na próbę razem z Reitą. O dziwo zdążyliśmy nawet przed przyjazdem lidera. Udaliśmy się do sali, w której zazwyczaj mieliśmy próby.  Weszliśmy do środka, gdzie czekali już Uruha i Aoi. Uru siedział czarnowłosemu na kolanach i całowali się. Gdy nas tylko zobaczyli, a raczej mnie, odskoczyli od siebie, jak oparzeni, przez co Kouyou wylądował na podłodze.

-Em… My… Znaczy Ruki… no wiesz…- zaczął dukać Yuu.

Miło było, że nie chciał mnie urazić i chciał się wytłumaczyć. Uniosłem do góry dłoń, której palce splotłem z dłonią mojego ukochanego. Akira uśmiechnął się i ucałował krawędź mojej ręki, na co ja uśmiechnąłem się promieniście.

-Znaczy, że wszystko w porządku?- zapytał nieśmiało Uruha.

-W jak najlepszym- odpowiedziałem równocześnie z moim blondynem. Byłem dumny z tego, że mogłem go tak nazwać.

Reita usiadł na kanapie koło Shiro, ciągnąc mnie za sobą. Usiadłem mu na kolanach. Aoi pomógł wstać swojemu szatynowi z podłogi, który również wdrapał się na kolana swojemu kochankowi.

-Więc nie musimy sobie nic tłumaczyć?- zapytał czarnowłosy.

-Oczywiście, że nie- uśmiechnąłem się szerzej i pocałowałem Akirę.

Kouyou również pocałował swojego ukochanego. W tym samym momencie do pomieszczenia wszedł Kai.

-I co? Jakieś tu sex party urządzacie i nawet mnie nie zaprosicie? Foch!- udał, że się obraża i założył ręce na piersi, po czym wszyscy razem wesoło się roześmieliśmy .

Tak… Już nic nie trzeba sobie wyjaśniać…

THE END