Podziękowania z okazji dwa i pół tysiąca komentarzy + nowe pomysły

Nareszcie w domu, nareszcie przy klawiaturze, więc w końcu mogę napisać wam…

OGROMNE DZIĘKUJĘ Z OKAZJI 2509 KOMENTARZY NA BLOGU~! ♥

Chciałam wyrobić się na równe dwa i pół tysiąca (jak to brzmi~! @.@) komentarzy, ale tak akurat wyszło, iż w ten czas byłam w Polsce i nie miałam za bardzo możliwości korzystania z dobrodziejstwa sieci internetowej ^^’’ Niemniej, żeby sprostować pewną rzecz pozwolę sobie podkreślić fakt, iż nie dziękuję wam za samą liczbę komentarzy. Liczba faktycznie jest tylko daną statystyczną, ale wasze komentarze nie są przecież bezsensownymi zbitkami liter i znaków interpunkcyjnych. Chciałam wam niesamowicie podziękować za zaangażowanie i waszą nieopisaną chęć udzielania się (zarówno na blogu, jak i na grupie na facebooku), która jest widoczna właśnie przez te komentarze. No i co najważniejsze w końcu, po stokroć dziękuję wam także za treść owych komentarzy. Nie od dziś wiadomo, że komentarze są pożywieniem dla pisarza (lub po prostu autora bloga C’’: ), jednak… tutaj jest coś więcej… przynajmniej dla mnie. Niesamowicie miło jest czytać o tym, jak ktoś nie możne doczekać się następnej części, snuje jakieś domysły co do przyszłych losów opowiadania, zostawia pozytywną opinię, która daje mi siłę do działania. Koniec końców, jeśli mam być szczera, to ten blog jest zarówno moim jak i waszym dziełem – owszem, może to ja piszę i publikuję, popełniam mniejsze i większe błędy etc., ale nie ma co ukrywać, że gdybym od tak po prostu wrzucała to sobie w eter, to już dawno skończyłabym z tym, gdyż zapewne nie mogłabym znaleźć w sobie wystarczająco zapału, aby to kontynuować. Dzięki pisaniu, jak już kiedyś nieraz wspominałam, mogę też się wyrazić, a więc w słowie pisanym ukrywam pewne swoje przekonania, doznania i przemyślenia, których nie mogę przedyskutować z nikim twarzą w twarz z różnych powodów. Z tej racji pisanie działa na mnie wręcz uspakajająco – jest dla mnie swoistą wersją terapii grupowej xD Może na pierwszy rzut oka wydawałoby się to być takie „nic”, ale (niezależnie od tego jak banalnie czy błaho to zabrzmi) myślę, że blog w jakiś sposób nieco mnie zmienił, a i czytając kolejne moje opowiadania (szczególnie w kolejności chronologicznej) uważam, że można zauważyć ten mój postępujący proces zmiany (zdolności „pisarskich”, światopoglądu, nastawienia do otoczenia etc.). Dla mnie to naprawdę istotna rzecz C:

No, jak już wspomniałam wcześniej, szczęśliwie udało mi się już wrócić z wojaży do Polszy xD Różne partie tego wyjazdu były śmieszne, smutne, szokujące i dziwaczne, toteż o tym wszystkim mogłabym napisać jakąś dobrą serię xp W ostatnim czasie moje życie osobiste toczy się dość dziwnym torem, toteż miałam (nie- ?) przyjemność znalezienia się w sytuacji rodem z szablonowego oneshota T^T … Definitywnie powinnam przestać chodzić do klubów… ale dzięki temu przynajmniej mam nowe pomysły ^^ Wciąż mam dużo prac, które tylko siedzą w mojej głowie, ale jak na razie nie będę rozwodziła się nad tym zbyt długo (głównie dlatego, że moje koncepcje z czasem stają się tylko coraz bardziej skomplikowane ^^’’). Temu tematowi chyba będę musiała poświęcić cały post w najbliższym czasie C’’: Niemniej, uchylę wam rąbka tajemnicy i zdradzę, że „Piekło 2.0” może mieć jednak 3 części ze względu na to, że druga znów wyszła straszliwie obszerna (a właściwie ostatecznego końca wciąż jeszcze nie widać xp).

Czekajcie z niecierpliwością na nadchodzące posty. Postaram się, żeby było ciekawie :D

~Kita-pon