Oneshot "Entomb my hesitation" (Ruki x Uruha [The GazettE])

Ok, first of all, please, forgive me all of my mistakes since I am not an English native speaker ^^’’
Be aware that the text is short, shows my point of view expressed through the characters of famous artists and is really simple. In the future I would like to expand my works in English and work on my writing quality but for now that’s all what I can produce C’’: Don’t judge me, I just learnt how to get used to ridiculously low-level writing at GSCE so again, please, do not be too harsh for me >.<’’ I was punished and forced by my teacher to keep my writing short and simple and that’s how it affected me T_T I think my quality of writing communication in general dropped down massively but hopefully with time and practise I will make a progress C’’: Hopefully…


Title: “Entomb my hesitation”
Paring: Ruki x Uruha (The GazettE)
Genre:
Type: (very short) one-shot
Beta: -

Ruki sat at the balcony with a mug of coffee between his tights, his head low between his shoulders. Light and shadows created by pergolas, which split out the sunshine, danced at his face in a strangely manner. He wore warm sweatshirt in calm, beige colour but he was getting cold. I spotted it easily. In this year we had a beautiful autumn so the temperature wasn’t very chilly even though we were already in the middle of the October. The sun shined nicely. The sky was clear and bright blue. Everything around looked calm and peaceful.
But not everything was as peaceful as it looked like.
I sighed heavily and opened the balcony door. I went out from the flat. Ruki probably didn’t notice my appearance, he tried to ignore me or simply he was too busy with his own thoughts to pay attention to me. Whichever version was the true one, I sat next to him and I gave him a short, worried glance. Black haired man looked confused as he could just weak up. He gave me a surprised or even frightened look.
“Oh, Kyou…” he murmured.
“I just walked in. Don’t worry.” I said with crooked smile. He sighed with relief in response and nodded. “What are you thinking about?” I asked. “Or should I be more precise and ask what are you worrying about?” I was wonder. The vocalist smiled lightly, falsely.
“I can’t hide anything from you, can I?” He took a sip of his cold coffee. “But after all I wasn’t worrying about anything.” He denied.
“Of course…” I rolled my eyes. “You aren’t as good liar as you can think you are…” I pointed.
“I’m not lying. I wasn’t worrying about anything. I was… I was just thinking… in general…” he explained himself.
“In general?” I repeated. “About what in general?”
“About…” he paused. “About… life… I think…” he stammered.
“Oh, now I see.” I laughed. “So you were thinking about our place in the universe, about our destination and how to claim without hesitation that we are fallowing a right path during our short as an eye blink existence?... or any other “deep” shit?” I smiled meanly.
“Maybe not quite…” he growled. Ruki hated when I was taunting him. But who likes to be mocked? “I was… I don’t know how to put it in words…” black haired man gave up.
“Don’t be afraid to say it directly. I’ll not laugh. I promise.” I gave him my word.
“I was…” He started his sentence once again. “I was just thinking how lucky we were to have this opportunity to start our career in this time when mistakes were still allowed. I mean… Do you remember the beginning of Gazetto? We were rubbish. We couldn’t write songs in a proper way but it wasn’t something that could stop us from making our own music. We just wanted to show our listeners our emotions. We wanted to let them hear our feelings. I think it was the reason why people started to support us, why we were able to gain a fame… You see where I am going?” the musician looked at me unsure.
“I think I have a clue but go on, continue. I want to be sure I really understand what you mean.”
“I just try to say we started with our band in a good time when people still valued something more than the quality of the song. They felt emotions we wanted to share with them. From the technical aspect we were awful but we were doing something more than just a job. We wanted to go deeper and people have started to fallow us. With time passing we have gained some skills, we have learned how to write songs, how to show our emotions in a better way…” he talked very emotionally.
“So you want to say we started from feelings and a desire to do something “deep” and then after that we learned how to create music, right?” He nodded. “And you also want to add you spotted now it is completely the other way round?” I guessed.
“Yes, exactly!” the musician shouted. “In past listeners could forgive us our far away from being brilliant music skills because they were looking for something more important. They weren’t as blind as they are now. Nowadays only a small group of people still behave in the same way. Now people want to listen to something easy and melodic without understanding and meaning. It causes in changes in next generations of musicians.” He thrown his hands in the air in desperation.
“It sounds like you feel really old… even though you are younger than me and I still don’t think about myself as a grandpa…” I chuckled.
“It’s not about me!” he was irritated. “I’m focusing on other, younger musicians. It’s scary but even though they have awesome music skills, they don’t have hearts… Now you understand? They are professionals from the beginning but they are like robots. They don’t feel.” He sighed  heavily. “You can learn new things throughout your whole life. You can learn how to play guitar or drums, how to sing… but you can’t learn how to feel something. If you can’t feel then you’re just… disabled… the whole life through…” He shrugged but it was obvious it wasn’t indifferent for him. “We couldn’t do music. And that was fine. We hadn’t to learn how to write sings. We could do something totally different, we hadn’t to become musicians, we weren’t forced to become who we are now. But we felt it was a right way for us to follow, we felt it was something that we wanted to go into. We felt.” He stressed. “But new musicians don’t feel. They just decided at some point in their life they want to learn how to play some instrument or how to sing. So they have learned till they became professionals. Now they are talented, young people who can have unbelievable high qualifications… but they are still heartless. They are empty. And it’s scary. I’m afraid of these people.” He confessed.
“Maybe you don’t have to.” I shrugged. “Life is still going on. Life is changing and it also changes people who take a part in it. This process is running from the beginning of the universe and you can’t help it or stop it. It’s how our world works.” I claimed.
“Maybe you’ve right…” He mumbled. “But I’m still unsure..”

“Life, don’t change my fate…
God, entomb my hate…”
…and maybe my hesitation as well.

…please?

10 komentarzy:

  1. "It’s scary but even though they have awesome music skills, they don’t have hearts… Now you understand? They are professionals from the beginning but they are like robots. " nie czuje tego w vkeiu, w kpopie tak, zdecydowanie. Nowe zespoły nie są w żadnej sposób dobre (te zupełnie nowe) piosenki mają zdecydowanie lepsze niż kiedyś ich poprzednicy, ale ich live... widać jak się rozwijają jak na dłoni :3

    btw. jestem sobie w połowie, bam, orientuję się, że to angielski i mam mindfuck, czemu ang. ff w proponowanych na bloggerze, po dobrej chwili doszło do mnie, że to tainted world xD

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak jak zaznaczyłam we wstępie to tylko moje spostrzeżenia wyrażone przy użyciu sławnych postaci, więc oczywiście nie musisz się ze mną zgadzać. Poza tym niewykluczone, ze słuchamy innych zespołów no i... w ogóle jesteśmy innymi ludźmi, więc na rożne sprawy możemy się zwyczajnie rożnie zapatrywać - ale w końcu nie ma w tym nic złego, prawda? No, przynajmniej do czasu dopóki nie drzemy kotów z tego powodu ^^''
      Wybacz, ze cię tak skonsternowałam, ale po prostu pisanie po polski o j-rocku w ostatnim czasie idzie mi jak krew z nosa >.<'' Naszą piękną polszczyzną ostatnio opisuję jedynie rozlewy krwi, apokalipsy i demony C'': Nie wiem, co się ze mną dzieje x''p

      ~Kita-pon

      Usuń
    2. wiem, wiem, że to tylko twoja opinia xD więc i ja postanowiłam wyrazić swoją, wcale nie chciałam się kłócić xD tak tylko rzucam w przestrzeń, nie spodziewałam się nawet odzewu xDD
      hym... pisz to, co ci łatwiej przychodzi, tak jest prościej ; D

      Usuń
  2. Z nauka czytania ff po angielsku już teraz z Rukim! Serio, możesz na tym zarabiać:V
    A tak szczerze to zamiast murmured bardziej postawiłabym na whisper aczkolwiek to nie jest błąd.
    Idąc tą drogą jak zobaczyłam roll his eyes to po prostu wpadłam w śmiech to się na pewno tak tłumaczy? Albo czy w ogóle powinno być z przełożone na angielski? Na przykład z powiedzonek oni mają Pice of cake(to było łatwe), my mamy bułka z masłem i nie tłumaczy się tego dosłownie. Gramatycznie leże niżej w łańcuch niż ameby więc Ci nie pomogę ale widzę podstawy ogarniasz. Jedynie co mi się rzuciło w oczy to, że po polsku bardziej opisowo piszesz jakby tekst ma większą teksturę i jest go więcej ale to przyjdzie z czasem. Opowiadanie git majonez chcemy więcej!:) Swoją drogą poruszyłaś takie ważne rzeczy dotyczące VK. Rzeczywiście jakby część zespołów idzie w VK w Japonii kierując się nurtem nie koniecznie się w tym odnajdując i kończą szybko współprace. Miejmy nadzieje, że znajdą swoje przeznaczenie<3.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Co do "roll his eyes" to wszystko powinno być w porządku, bo... najzwyczajniej w świecie słyszę taki zwrot na co dzień. A co do ogarniania podstaw... nie wiem czy zauważyłaś, co jest napisane na moim profilu, ale ja mieszkam w Anglii, mój chłopak jest Anglikiem, chodzę do angielskiego college, a dzisiaj nawet miałam jeden z dwóch moich finalnych testów z angielskiego (po których, miejmy nadzieję, nie będę musiała mieć już żadnych w przyszłości). Tak jak pisałam tez we wstępie ze względu na owe wspaniałe teksty GCSE i ich strukturę musiałam się nauczyć pisać krótko, prosto, na temat i bardzo banalnie T_T Mam przez to wrażenie, ze ogólnie mój poziom komunikatywności spadł na łeb na szyję, ale co poradzisz. No bo weź napisz opowiadanie w 45min z konkretnym zakończeniem (nie otwartym) - kiedy większość moich prac ma ponad 100 stron i ciągnęła się w czasie nawet latami ^^'' To było wyzwanie, muszę przyznać.. :_;
      Nie wiem, takie poczucie "nie posiadania serca" przez muzyków "nowego" VK wzbudził we mnie swego czasu Kai z Killaneth i wieść o ich disbandzie... Nie potrafię tego jakoś zbyt dobrze wyjaśnić, ale pomimo tego, ze pałam gorącą miłością do tego faceta to również z chęcią nakopałabym mu do dupy C'': Nie zagłębiajmy się jednak zbyt daleko w te tematy, bo dla mnie to temat rzeka x''p

      ~Kita-pon

      Usuń
  3. Nie jestem pewna czy w tym zdaniu "Ruki heated when I was taunting him." nie powinno być hated albo nie zrozumiałam kontekstu. Sorry, nie jestem najlepsza z angielskiego.
    Czytało się bardzo przyjemnie, chociaż skoro Kita narzeka na swój poziom to nie wiem, co ja mam powiedzieć.
    Gratulacje za odwagę, żeby w ogóle coś takiego opublikować. W sensie angielski tekst. I dziękuję, bo nie miałam za bardzo co czytać.
    Ciekawy temat poruszyłaś w tym shocie, nie ważne, ze krótkim. ale Ru ma rację. Nie można nauczyć się czuć, a człowieczeństwo bez uczuć nie istnieje. Chyba dlatego właśnie najlepsze teksty piosenek ma właśnie gazette. Bo są przepełnione uczuciami i nie opowiadają tylko o miłości. Poruszają bardzo duży wachlarz problemów społecznych, z którymi każdy zmaga się na co dzień i nawet, jeśli czasami kocham i nienawidzę jednocześnie niektórych piosenek (od kilku lat płacze szczególnie przy dwóch i nie potrafię przestać, to są one tak szczere i prawdziwe, ze nie da się ich nie kochać, chociaż czasem ciężko je zrozumieć.
    I naprawdę jest niewiele osób, które szukają w tekstach piosenek czegoś wiecej niż tylko łatwych słów.
    Dziękuję za tego shota, był cudowny.
    INNA

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fakt, to literówka. Dziękuję za wypomnienie, już poprawiłam C; Tak to jest, jak czytasz własne teksty - patrzysz i nie widzisz błędów ^^''
      Skoro zrozumiałaś, o czym był tekst to nie masz, co narzekać na swój angielski. Cóz, myślę tez, ze nie ma co za bardzo gratulować mi odwagi, bo to nie tak, ze chciałam tu jakoś zabłysnąć znajomością języka angielskiego, ale ja mieszkam w UK i mam więcej styczności z angielskim niż polskim na co dzień, a ponad to przez szał egzaminów musiałam nauczyć się pisać po angielsku KRÓTKIE I ZWIĘZŁE opowiadania, co graniczyło niemal z cudem - ale jakoś poszło... jakoś >.<'' Poza tym w ostatnim czasie więcej nawet czytam po angielsku niż po polsku, toteż coraz częściej zauważam, ze brakuje mi jakiegoś polskiego odpowiednika albo co ^^'' No i koniec końców horyzonty trzeba poszerzać, a nuż widelec może to nas doprowadzi do jakiegoś nowego, ciekawego miejsca x''p
      Niezmiernie cieszę się, ze tak przypadł ci ten tekst do gustu i ze się ze mną zgadzasz ♥ Dziękuję za komentarz ♥♥♥

      ~Kita-pon

      Usuń
    2. "Od kilku lat płacze szczególnie przy dwóch i nie potrafię przestać, to są one tak szczere i prawdziwe, ze nie da się ich nie kochać, chociaż czasem ciężko je zrozumieć." Jaki tytuł mają te piosenki? ( Nie za dobrze znam The Gazette a chętnie bym posłuchała. )

      Usuń
    3. Jeśli chodzi o smutne piosenki The GazettE to zdecydowanie polecam "Without a trace", "Pledge", "Kyomu no owari hakozume no mokushi" (to raczej taka piosenka, której lubię słuchać, kiedy mam "pretensje do świata o wszystko i wsyzstkich" ^^''), "Quiet", "Untitled", "D.L.N.", "Baretta", "Bath room", "Shiroki yuutsu", "Nakigahara" lub "DIM Scene" (to te, co przychodzą mi na szybko na myśl). Jeśli jednak chodzi o coś, co faktycznie mnie porusza to zdecydowanie polecam D'espairsRay "Yami ni furu kiseki", ale w jedej wyjątkowej wersji live, której niestety nigdzie nie mogę teraz znaleźć w internetach. Swego czasu ściągnęłam ją i teraz jakby ten live gdzieś wyparował T_T Są inne wersje, ale ta akurat jedna, konkretna sprawia, ze praktycznie ryczę za każdym razem, kiedy ją słyszę >.<''
      Osobiście to jednak jestem słaba jeśli chodzi o "smęty", bo u mnie wszystkie negatywne uczucia (smutek, złość etc.) obracają się w podniesione ciśnienie i porządnego nerwa, więc zazwyczaj słucham czegoś mocnego, żeby się rozładować ^^''Mimo wszystko polecam jeszcze "Last Heaven" The GazettE, mimo iż nie jest to taka typowa ballada, ale zdecydowanie jedna z moich ulubionych piosenek Gazetto, która ma w sobie "to coś" ♥ "To dazzling darkness" tez ma w sobie coś wyjątkowego, jednak żeby się tego dopatrzeć potrzebowałam trochę czasu, bo nie od samego początku polubiłam się z tą piosenką ^^'' Musiałam się do niej przekonać, ale teraz czuję w niej jakąś taką głębię, która przyprawia mnie czasem o dreszcze... x.x
      A jeśli jesteśmy już w ogóle przy temacie dobrej muzyki i The GazettE to absolutnie muszę wspomnieć o "Undying", która jest PIOSENKĄ MOJEGO ŻYCIA ♥♥♥ Nie mam pojęcia dlaczego, ale kiedy usłyszałam ją po raz pierwszy to moja reakcja to było takie: "meh...", a teraz nie wyobrażam sobie bez niej mojej dalszej egzystencji C'': Głębia tej piosenki po prostu powaliła mnie na kolana ♥♥♥ Widać mój zachwyt nią choćby po tym, ze w tle widać właśnie kadr z klipu to "Undying" xD Gdybym miała wybrać tylko jedną piosenkę, którą mogłabym słuchać do końca życia to byłaby to właśnie ta ♥ Właściwie to mam dość silne poczucie, ze ona właśnie wspaniale opisuje w krótki sposób mój żywot C'':
      Mam nadzieję, ze pomogłam :D Jeśli szukasz jakiś dobrych j-rockowych zespołów to pisz, chętnie coś podpowiem i sama zainspiruję się czyimiś podpowiedziami C:

      ~Kita-pon

      Usuń
    4. Bardzo dziękuję za odpowiedz:) posłucham tych wszystkich zaproponowanych piosenek. J- rockowych zespołów nie znam za dużo ( interesuję się vk sopiero od roku ) A jeśli już o livach była mowa to mi zapiera dech w piersiach live Mejibray "Tori wa oyogikata wo shirazu nakigara" na początku myślałam że Tsu naprawdę chcę się wieszać ( @ - @ ). . . Tak czy inaczej czekam na następną notkę.
      Pozdrawiam i życzę jak najwięcej weny ( ^ ^ )

      Usuń