KONKURS~!

Dobra, jest pierwszy konkurs. Znów nie odpowiada mi liczba komentarzy pod ostatnim wpisem, ale nie będę zbyt długo marudzić; mimo wszystko pozwolę sobie jęknąć w niebogłosy i zapytać, o czym wy chcecie czytać? Royz nie, Mejibray nie… To ja nie wiem… (/.-)’’ Już nawet nie wspomnę, że jeszcze w lutym tego roku było ponad 11 tysięcy wejść na mojego bloga, a w ubiegłym miesiącu zaledwie 5 tysięcy… No, ale w każdym razie cieszę się, że przynajmniej liczba obserwatorów jest stała i co jakiś czas grono się powiększa. Jest was już 94 ♥ Jak dobijecie do 100 to z pewnością coś wam naskrobię z tej okazji J

Odnośnie konkursu:

Przed wami pięć opisów muzyków ze świata j-rocka. Wybrałam takie osobistości, które, moim zdaniem, mają ciekawą biografię, a przy okazji mając na celu poszerzenie wiedzy niektórych i uświadomienie ich, że j-rock to nie tylko The GazettE.

Myślę, że nie jest to jakieś karkołomne zadanie. Osoba nr 1 – jej opis pochodzi (czyli dokładnie go skopiowałam) z mojej poprzedniej strony, której link kiedyś tu zamieszczałam. Cieszyła się dość dużą ilością wejść i dostawałam maile z wiadomościami od was, że podobała się wam, więc mam nadzieję, że pamiętacie co nieco, o czym i o kim tam napisałam.

Osoba nr 2 – radzę zwrócić uwagę na ostatnie dwa zdania; one chyba mówią wszystko.

Osoba nr 3 – jest połączona z osobą nr 4.

Osoba nr 4 – jak ktoś nie wie, kto to jest to niech ma świadomość, iż mówiąc, że zna j-rocka sprawia, że ta osoba przewraca się w grobie!

Osoba nr 5 – chyba wszystkim znana (w szczególności Amidamarau ;p). Niemniej, ciekawa osobistość… J

Nawet jeżeli ktoś zgadnie, co to za postać, to myślę, że może się jeszcze wiele informacji o niej dowiedzieć dzięki tej zabawie.

Zasady:

W komentarzu pod tym postem piszcie, co to za postacie (np. 1. [wstaw imię i nazwisko]). Przy następnym konkursie wypiszę osoby, które dobrze odpowiedziały i liczbę punktów, które zdobyły -> jedna poprawna odpowiedź, jeden punkt.

Nie mam jeszcze pomysłu, co do nagrody… więc jeśli jakiś macie to również możecie napisać w komentarzu J Przewiduję, że za 10 punktów będzie nagroda.

A! I jeszcze jedno! PRZEDE WSZYSTKIM PISZCIE CZY TAKA FORMA WAM ODPOWIADA, CZY NIE! Rzecz jasna, drugi konkurs będzie wyglądał inaczej, ale cóż… Chcę wiedzieć po prostu, co wam odpowiada, a co nie i czy ewentualnie, kiedyś tam w odległej przyszłości będziecie chciały, abym to powtórzyła.

Konkurs:

1.Urodził się 31.07.1978r. i wychowywał się w regionie Sakimata razem z młodszym bratem i siostrą. Nie ma znienawidzonego gatunku muzyki ani ulubionego alkoholu, nie grywa w gry video (w przeciwieństwie do połowy młodego pokolenia z krajów ucywilizowanych). W wolnych chwilach spaceruje. Interesuje go sado-maso.

Okrutny los dotknął go już w wieku dwóch lat, kiedy to został potrącony przez ciężarówkę. Wynikiem tego wypadku, który mógł mieć tragiczny koniec, były poważne obrażenia wewnętrzne oraz kilka złamanych kości.

Był dość problemowym dzieckiem, dlatego rodzice nieraz musieli za niego przepraszać sąsiadów; mimo to zawsze lubił muzykę. Już jako kilkuletnie dziecko (kiedy był w przedszkolu) lubił radośnie śpiewać, a jego głos wypełniał cały dom. Z czasem jednak śpiewy ucichły, gdyż z dziecka stał się młodzieńcem, któremu nie wypadało śpiewać, aby poderwać dziewczynę - może śpiewać nie, ale za to uprawiać sport było dla niego bardzo odpowiednie. Grał w klubie futbolowym, a następnie drużynie koszykarskiej; zawsze był aktywny fizycznie. Chciał się uczyć grać na gitarze, jednak trudno mu było pogodzić jednocześnie obowiązki sportowe i muzyczne, dlatego na początku gitarę zamienił na harmonijkę. Powoli wdrążał się w świat Visual Kei słuchając takich zespołów jak BUCK-TICK czy X (X Japan). W tym czasie chęć założenia własnego zespołu coraz bardziej nasilała się, jednak nadal drużyny sportowe, do których przynależał, ograniczały go. Zespół udało mu się założyć dopiero kilka lat później z przyjacielem. Jego pierwsza grupa o nazwie BUCK-TICK cover band działała zaledwie dziesięć miesięcy, jednak zaraz potem nowy zespół był już gotowy... prawie gotowy, z racji tego, że nie posiadali basisty, dlatego w końcu zaczął uczyć się grać na tym instrumencie. Był samoukiem; w czasie tej nauki pracował w fabryce, a wolne dnie i noce poświęcał zespołowi.

2.Urodził się 19 marca w prefekturze Hiroshima. We wczesnych latach młodości jego rodzice zapoznawali go z muzyką poważną. Jego ojciec oraz matka byli nauczycielami muzyki, więc muzyka poważna od zawsze miała na niego wpływ. Zaczął tworzyć muzykę w szkole średniej, kiedy to słuchał zespołu Mötley Crüe. Zazwyczaj jego kompozycje łączyły muzykę poważną (zwłaszcza barokową, wraz z organami i klawesynem. Lubił muzykę Jana Sebastiana Bacha) w połączeniu z heavy metalem, gothic rockiem, industrialem oraz innymi, bardziej nietypowymi elementami, jak francuski pop. W jednym z wywiadów wyjawił, że nie posiada wykształcenia z teorii muzyki.

Pierwszy zespół założył w szkole średniej. Następna była punkowa grupa działająca od około 1989 do 1990 roku, a potem grał niecałe dwa lata jako basista w innym zespole (specjalnie nie podaje nazw od aut.). W sierpniu 1992 roku jego pierwszy zespół, który osiągnął popularność. Wtedy też zmienił pseudonim na taki, który obecnie jest wszystkim znany (xD od aut.). Wcześniej mówili na niego Serina. Założył również niezależną wytwórnię, Midi:Nette, pod którą zostało zrealizowanych wiele wydawnictw jego zespołu. Gdy grupa zawiesiła działalność w 2001 roku, założył swój solowy projekt. Jest kompozytorem wszystkich piosenek, twórcą tekstów, producentem i projektantem strojów dla członków zespołu.

W 1999 założył firmę produkującą ubrania − Moi-même-Moitié, gdzie rozróżnić można dwie linie ubrań: Elegant Gothic Lolita oraz Elegant Gothic Aristocrat.

            Wśród fanów mówi się, że nigdy nie zmienia wyrazu twarzy. Ponad to utrzymywał przez całą swoją karierę, że pochodzi z innej planety.

3.Urodził się 20 listopada 1965 w Tateyamie prefektura Chiba. Naukę gry na fortepianie rozpoczyna w wieku 4 lat. Uczyła go matka. Ojciec popełnił samobójstwo, gdy miał 10 lat. Mniej więcej w tym czasie zaczyna grać na perkusji.

Plany utworzenia zespołu pojawiają się już w 1976 r., a urzeczywistniają 6 lat później, w 1982 r. zakłada zespół razem z przyjacielem z dzieciństwa. Jednak z grupą nie chce się związać żadna wytwórnia. Otwiera więc własną, Extasy Records, za pieniądze ze sprzedaży rodzinnego interesu przez jego matkę. Rok później wychodzą pierwsze single, a w 1988 r. pierwszy album, Vanishing Vision.

W 1992 zespół był już dobrze znany w Japonii. Pojawił się więc pomysł, by wkroczyć na rynek amerykański. Ponieważ w USA istniał już zespół o tej samej nazwie, zmieniono nazwę (a tak naprawdę jedynie dodano nazwę jego ojczyzny).

W maju 1997, jeden z członków ogłasza odejście z zespołu, co doprowadza do rozpadu grupy (wrzesień). W grudniu tego samego roku Japończycy grają pożegnalny koncert, The Last Live, w Tokyo Dome. Zespół ten uważany jest w Kraju Kwitnącej Wiśni za jeden z najbardziej wpływowych.

Nasz bohater i jego przyjaciel (który jest niemniej sławny) planowali przywrócić zespół do życia w 2002 r. i szukali wokalisty. Plany jednak pokrzyżowała niespodziewana śmierć przyjaciela, 2 maja 1998. Po tym wydarzeniu wpadł w trwającą ponad 2 lata depresję, nie będąc w stanie tworzyć, ani grać. Przeniósł się do Los Angeles i ukrywał się przez długi czas przed publicznością.

Skomponował niemal wszystkie utwory swojego zespołu. Kochał muzykę poważną, jej wpływ jest widoczny szczególnie w utworach takich jak "Rose of Pain", "Art of Life" czy "Amethyst" (mówił o sobie, że jego dusza ma kolor ametystu). Prowadził projekt Eternal Melody, który składał się z piosenek jego zespołu w aranżacji m.in. George'a Martina. Podwójny album, na którym utwory wykonuje Orkiestra Filharmonii w Londynie, ukazał się w 1993 r.

Stworzył również dwie kompozycje muzyki poważnej: ____ (jego nazwisko) Selection oraz ____ (jego nazwisko) Selection II. Oprócz tego przekształcił piosenkę grupy Kiss, "Black Diamond". Utwór znalazł się w albumie Kiss My Ass (1994). Jest hołdem dla wspomnianego zespołu.

Pod koniec 2000 r. ogłosił powstanie nowego projektu muzycznego, Violet UK. W 2002 r. wystąpił w trzech reklamach dla sieci sklepów 7-Eleven, które wykorzystywały muzykę Violet UK. Również w 2002 r. związał się z japońskim zespołem Globe.

4. Urodził się 13 grudnia 1964 r. w Yokosuce w prefekturze Kanagawa; zmarł 2 maja 1998 roku -  japoński muzyk rockowy, gitarzysta i kompozytor/

Swój pierwszy kontakt z rockiem zawdzięcza przyjacielowi, który pokazał mu album Alive II zespołu KISS. Wkrótce potem otrzymał od babci używaną gitarę - model Gibson Les Paul Deluxe. Będąc w jedenastej klasie założył swój pierwszy zespół - Saber Tiger. W 1986 r. zespół zmienił nazwę na Saver Tiger. Kapela nigdy nie miała stałego składu. 28 stycznia 1987 roku Saver Tiger dał swój ostatni występ w Meguro Rokumeikan, po czym grupa została rozwiązana.

W czasach świetności Saver Tiger, Hideto uczył się fachu fryzjerstwa w Roppongi (obecnie dzielnica Tokio znana z imprez i dyskotek). Porzucił tę profesję w 1987 roku i dołączył do nowo powstałego zespołu. Napisał dla niego wiele utworów.

5 sierpnia 1993 roku rozpoczął solową karierę. Na początku wydał dwa single ("Eyes Love You" i "50% & 50%") oraz jeden album ("____ [jego pseudonim] Your Face"). Single zajęły kolejno 3 i 6 miejsce, a album 1 miejsce na liście Oricon. W następnych latach wydał kolejne dwa albumy - "Psyence" i "Tune-Up". Założył studio nagraniowe oraz firmę LEMONed skupiającą grupy tworzące muzykę w podobnym stylu.

W 1996 rozpoczął projekt Zilch. Projekt powstał w czasie pobytu w Los Angeles. Razem z amerykańskimi muzykami chciał zdobyć rzeszę fanów z całego świata.

W 1997 roku zespół, od którego cztery lata temu odszedł, zakończyło działalność, co boleśnie go dotknęło, gdyż był z nim bardzo związany i w jego skład wciąż wchodził jego przyjaciel (osoba 3. z tego konkursu). Po rozpadzie grupy popadł w depresję. Powołał do życia zespół Spread Beaver. W styczniu 1998 Spread Beaver wypuściło swój pierwszy singel - "The Rocket Dive". Na kilka dni przed premierą drugiego singla - "Pink Spider", świat obiegła wiadomość, że nasz „gość specjalny na dziś” nie żyje.

W nocy 1 maja 1998 roku jego brat wraz z przyjaciółką (lub swoją dziewczyną – istnieją dwie wersje) przyprowadzili go pijanego do jego apartamentu. Położyli go do łóżka i wyszli. Gdy po kilku godzinach kobieta wróciła, znalazła go w łazience, z ręcznikiem owiniętym wokół szyi i przywiązanym do klamki. Mimo szybkiej reakcji kobiety i natychmiastowego zawiadomienia pogotowia, zmarł w karetce 2 maja 1998 o godzinie 8:52.

Policyjne śledztwo nie wykazało śladów włamania. Dochodzenie umorzono, a śmierć gitarzysty uznano za samobójstwo, mimo iż do dziś są tacy, którzy uważają, że musiało to być morderstwo (szczerze powiedziawszy to dla mnie takie wytłumaczenie też jest jakby… lepsze? Chyba łatwiejsze do przyswojenia, o ile można tak powiedzieć… ;_; od aut.). Z czasem rodzina wymusiła zmianę statusu na „wypadek”.

7 maja w świątyni buddyjskiej Tsukiji Hongan-ji, w Tsukiji odbył się pogrzeb. W tym samym roku Spread Beaver wypuściło album "Ja, Zoo", na którym znalazło się kilka utworów, w których tworzeniu miał udział nasz bohater. W tym samym roku grupa rozpoczęła trasę koncertową bez swojego wokalisty i lidera.

W 2000 roku jego młodszy brat ujawnił plany stworzenia '___ (jego pseudonim) Museum' w rodzinnym mieście muzyka. Pomysł początkowo spotkał się z entuzjazmem ze strony fanów, jednak później muzeum spotkało się z falą negatywnej krytyki ze strony zwiedzających, którzy zarzucali przede wszystkim zbytnią komercyjność przedsięwzięcia. We wrześniu 2005 r. muzeum zamknięto.

Z podpowiedzi dodam, że nosił takie samo nazwisko jak Ruki z The GazettE.

5. Urodzony 16 lutego 1976 w Kioto.

Wcześniej należał do innych zespołów, chociażby Visun, Masquerade czy La:Sadie's.

Skomponował dla zespołu jedynie kilka piosenek (np. The Domestic Fucker Family, Hades, [S]), ale jest za to autorem wszystkich tekstów, w większości mrocznych, o negatywnym znaczeniu. Porusza różne tematy, często tabu, jak seksualne obsesje (ZOMBOID), znęcanie się (Berry) ale także środki masowego przekazu (Mr. NEWSMAN). Kilka utworów wyraźnie dotyczy japońskich kwestii, takich jak nastawienie kraju do aborcji (mazohyst of decadence, OBSCURE) czy konformistyczne społeczeństwo (Children).

Używane przez niego słownictwo obejmuje wyrazy zarówno wulgarne jak i wzniosłe. Stosuje gry słowne, wykorzystuje także mnogość znaczeń kanji.

Jego występy na scenie są szczególne – wkłada w nie wiele energii i emocji, ale często uzupełnia je także elementami szokującymi, jak choćby przypominającym głębokie oparzenia makijażem na całym ciele, sztucznymi wymiocinami o różnym kolorze i konsystencji czy różnymi aktami samookaleczeń.

Podczas całej aktywności muzycznej był wiele razy hospitalizowany. W 2000 roku miał problemy ze słuchem (w wyniku których częściowo nie słyszy na lewe ucho), a w 2006 trafił do szpitala z zapaleniem strun głosowych.

Wydał dwa tomy swojej poezji, które zostały opublikowane przez Media Factory. Do obu książek dołączono bonusy w postaci płyt CD zawierających tylko solowe utwory:

31 sierpnia 2001 – Jigyaku, Rensou Furan Shinema; bonusowe CD: Daisanteikoku Gakudan.

3 grudnia 2004 – Zenryaku, Ogenki Desu ka? Saihate no Chi Yori Namonaki Kimi ni Ai wo Komete…; bonusowe CD: Furan Shinema Teikoku Gakudan.